Konuşurken, yazarken bazen bir olay / hareket / eylem ya da işten bahsederiz.
Bu cümlelerde zamana göre (geniş, geçmiş vb.) Özne + Fiil ile cümleye başlanır.
Ben İzmir'de yaşıyorum. (yaşamak bir fiil, anlamı: live)
I live in İzmir.
Biz her sabah çay içeriz. (içmek bir fiil, anlamı: drink)
We drink tea every morning.
Bazen de fiili olmayan bir durumdan (renk, sayı, his, ölçü, durum ...) bahsederiz.
Ben çok yorgunum. (fiil yok)
I am very tired.
Biz şimdi Aydın'dayız. (fiil yok)
We are in Aydın now.
Abim bir futbolcu. (fiil yok)
My brother is a footballer.
Aslında yukarıdaki 3 cümlede "yorgun olmak", "Aydın'da olmak" ve "bir futbolcu olmak" tan bahsediliyor.
İşte olmak anlamında İngilizcede de kullanılan "to be" fiili var. Var ama bu fiil olduğu gibi yani "be" ya da "to be" olarak cümlede kullanılmıyor. Onun yerine Öznelere göre "am / is / are" şeklinde kullanılıyor. Özneye göre ayrımı ise şöyledir:
Kendimden bahsederken:
"I am ... " [Sadece "Ben" öznesi için "am" kullanılır.]
Kendim ve sen dışında başka bir tek kişi veya nesneden bahsederken:
"Susan is ..." >>> "She is ..." [Susan yani O]
"Peter is ..." >>> "He is ..." [Peter yani O]
"My brother is ..." >>> "He is ..." [Abim yani O]
"The cat is ..." >>> "It is ..." [Kedi yani O]
Senden ya da birden fazla kişi veya nesneden bahsederken:
"Mike and I are ..." >>> "We are ..." [Mike ve ben yani Biz]
"You are ..." [!!! You=Sen/Siz. Her zaman çoğul kabul edilir.]
"David and Sam are ..." >>> "They are ..." [David ve Sam yani Onlar]
"My brothers are ..." >>> "They are ..." [Abimler yani Onlar]
"The cats are ..." >>> " They are ..." [Kediler yani Onlar]
Bakalım neler öğrendin!
Geçmiş bir durumdan bahsederken ise;
"am" ve "is" yerine "was"
"are" yerine "were" kullanılır.
I am at home. (Evdeyim.)
I was at home. (Evede idim.)
The weather is rainy. (Hava yağmurlu.)
The weather was rainy. (Hava yağmurlu idi.)
The film is at 9 o'clock. (Film saat 9 da.)
The film was at 9 o'clock. (Film saat 9 da idi.)
The books are on the table. (Kitaplar masanın üzerinde.)
The books were on the table. (Kitaplar masanın üzerinde idi.)
Geçmiş bir zamandan bahsederken bazı zaman belirteçlerini de tanıyıp kullanmak gerekir;
yesterday: dün,
yesterday morning: dünsabah,
last night: dün gece,
last Friday: geçen Cuma,
last week: geçen hafta,
last summer: geçen yaz,
2 days ago: 2 gün önce,
3 weeks ago: 3 hafta önce,
4 hours ago: 2 saat önce gibi,
ya da geçmiş bir tarih kullanılabilir.
Bakalım neler öğrendin!